سایت عاشقانه
دلنوشته های آرش آریایی
مرا از آخر به اول بخوان
اندوه از شانه هايم بتکان!
بر چشمان بى قرارم جادويى بيفکن!
بازوان نحيفم را به نوازش هايت آرام کن!
چون اول بار، لمس قلب گنجشکى با دست هاى کوچک کودک ،
دلهره ى باختن بى آموز!
با چشم هایی که هميشه درِ خانه ى خورشيد مى زند،
پروانگان پيراهنم را به دشت آزاد ساز!
فرستاده اى که دليلى نمى يابد بر پيامبريش،
و لبخند هايى که گم مى شود
در گير و دار پيشانى خيره به تو،
عبادت شاد زيستن هايى کن که تمرين کم است!!
به عقل سپيداريم نمى گنجد منطق!
از دل بيشتر مى لغزد هر آن
براى حل راه هاى منتهى به مأمنى که هيچ دستى نمى سازد!
مى جوشد جسمى در من و
آه که نمى تابد خستگى خروشان من به ذهن کسى!
آه که چقدر تنها شده ام و
باور ها نمى رسد به جسم تپنده ى کسى!
نزديک بيا،
به رنگ رفته ى گيسوانم،
چشم هاى بى فروغ بى هوده نگاه مکن!
دليلى پيدا مکن!
بهانه اى باش براى
برگشت شادى گم شده ى چشمانم ...
تو چرخش زمين و کرات ديگر را
عجيب مپندار !
کمى نزديک بيا!
اندوه از شانه هايم بتکان!
آرى از مهربانى، شانه هايم بتکان!
نظرات شما عزیزان:
