چون قبله ی دل ، پیکر صد چاک حسین است
دانی که چرا چوب شود قسمت آتش ؟
بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است
دانی که چرا آب فرات است گل آلود ؟
شرمنده ز لعل لب عطشان حسین است
دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش ؟
یعنی که خدا هم عزادار حسین است
++با خدا عباس وقتی دست داد / هر دو دست خویش را از دست داد
نظرات شما عزیزان: