ای ستاره هاکه برفراز اسمان

بانگاه خوداشاره گر نشسته اید

ای ستاره هاکه ازورای ابرها

برجهان ما نظاره گرنشسته اید

ای ستاره ها مگرشماهم اگهید

ازدورویی وجفای ساکنان خاک

که اینچنین به قلب اسمان نهان شدید

ای ستاره ها ستاره های خوب وپاک

ای ستاره هاکه همچوقطره های اشک

سربه دامن سیاه شب نهاده اید

ای ستاره هاکزان جهان جاودان

روزنی به سوی این جهان گشاده اید

رفته است ومهرش ازدلم نمیرود

ای ستاره ها ستاره ها ستاره ها

پس دریای عاشقان جاودان کجاست؟