روی هرپله که باشی،
خدایک پله بالاتراست،
نه بخاطراین که خداست...
بخاطراین که دست تورابگیرد...
سنگینی باری که خداروی دوش مامی گذارد،
آن قدر زیادنیست که کمرمان راخردکند.
آن قدرزیاداست که مارابرای دعابه زانودرآورد...
دلت که گرفت ،
دیگر منت زمین رانکش ،
راه آسمان باز است...
پربکش...
اوهمیشه آغوشش باز است...
نگفته تورامی خواند...
خداوندا...
دست هایم خالیست ودلم غرق آرزو...
باقدرت بیکرانت،
یادست هایم راقوی کن،
یادلم راخالی ازآرزو...