سایت عاشقانه
دلنوشته های آرش آریایی
عشق اشک سرا
سلام.
18سالم بود ترم دوم کاردانی بودم(سال ۸۵)که تو کتابخونه سبزه میدون رشت با ......
هیچ وقت ..........
هیـــچ وقـــت !
لبهـــای یـــه دختـــر رو لمـــس نکـــن
اگـــه عاشقـــش نیستـــی !
چـــون ,
بـــا لمـــس لبهـــاش...
نـــه فقـــط "لبهـــاش" ,
بلـــکه "قلبـــش" رو هـــم ,
لمـــس میکنـــی.
می شود در همین لحظه ...........
می شود در همين لحظه
از راه برسی و
جوری مرا در آغوش بگيری
که حتی عقربه ها هم
جرات نکنند...
از اين لحظه عبور کنند ؟؟؟
و من به اندازه ی تمام روزهای
کم بودنت
تو را ببويم و
در اين زمان متوقف ...
سالها در آغوشت زندگی کنم
بی ترس فردا ها ...
مقصر تنهاییم خودم هستم...
تنهايـے
تاواטּ همـﮧ نـﮧ هآيے است کـﮧ نگفتمـ تا בل کسے نشکنـב !
همـﮧ محبتهايے کـﮧ زياבے هـבر בاבم تا בلے رآ بـﮧ בست آورم !
همـﮧ בوستت בارم هاے آبکے کـﮧ جـבے گرفتم ...!!
همـﮧ ساבگے کـﮧ בر اين בنياے هزار چهره خرج کرבم ! تنهايـے ......
دلم ...
جاگذاشته ام دلی
هرکه یافت
مژدگانی اش تمام “زندگی ام”
