رسم عاشقی این نیس  که بگویی مرا دوست داری و بعد از مدتی مرا تنهابگذاری...

رسم عاشقی این نیست که مرا به اوج قله احساسات ببری و بعد مرا از همان جا رها کنی....

این رسمش نیست که پا به پای من بیایی و روزی رفیق نیمه راه شوی...

این رسمش نیست که قلبم را بگیری و آن را بازیچه خودت کنی....

این رسمش نیست که مرا در آغوش بگیری و هوس  را به جای عشق برایممعنا کنی....

تنهایی یعنی:

کسیو نداشته باشی چهار کلمه باهاش

حرف بزنی و،

همش مجبور باشی، احساساتت رو

تایپ کنی....

لبخندم تلخ و غمگین است...

مثل عکسی در مجلس ترحیم،که

""لبخندش""

بقیه را

""می گریاند""...

هی رفیق...

بزن به سلامتیه روزی که به احترامم مشکی میپوشی...

اگه گذرت خورد و دلت هوامو کرد میای دیدنم...

بغل میکنی سنگ قبریو که،

زیر آفتاب شدید سنگاش داره وا میره...

نگاه میکنی اسمیو که همیشه اول  تمام خاطرات و پیامات بود...

اشک میریزی...

دلتنگ میشی...

میبوسیم و میگی:

کاااش بودی، بهت نیازدارم...