لمس کن کلماتی ر اکه برایت می نویسم ...

تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ...

تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ...

لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و عریان ...

که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد ...

لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است...

لمس کن لحظه هایم را ...

تویی که می دانی من چگونه عاشقت هستم، لمس کن این با تو نبودنها را

بی تو زندگی محاله . . .

بی تو یه روز یه ساله !

دلم برات چه تنگه . . .

دنیام با تو قشنگه !

......

نه

تودروغگو نیستی

من حواسم پرت است!

گفته بودی دوستم داری بی اندازه

خوب که فکر می کنم

تازه می فهمم که “بی اندازه” یعنی چه!

پاره ی تنم به تن دیگری رفتی؟

عادتم را كه میدانی چندشم میشود...

لباسی را كه بر تن دیگری بوده بپوشم

کاش زندگی من هم

مثل دوست داشتنهای تو کوتاه بود . . .