گفتا که می بوسم تو را،
گفتم تمنا می کنم
گفتا اگر بیند کسی،
گفتم که حاشا می کنم
گفتا ز بخت بد اگر، ناگه رقیب آید ز در؟
گفتم که با افسونگری، او را ز سر وا می کنم
سیمین بهبهانی
دلت که گیر باشد
هر روز
دلگیری
مرا که می‌شناسی!
برای همه‌ی باران‌ها و همه‌ی بیابان‌ها، حرفی دارم...
برای همه‌ی دانه‌ها، همه‌ی ریشه ها
که سر در می‌آورند و از حرفم سر در نمی‌آورند!
مرا که می‌شناسی!
رشته رشته می‌کنم آفتاب را، برای همه‌ی خانه‌ها،
برای همه‌ی خاطره ها،
دراز بکش!
پشتت بر زمین باشد و نگاه کن به نقطه‌ای نامعلوم
همه‌ی پرنده‌ها، همین‌گونه متولد می‌شوند
همه‌ی شعرها
همین‌گونه شکل می‌گیرند...
√ از آכم هــا مـے گـذرم؛
כلــــم را گُـنـכه تـر مـے ڪنـــم…
نـاراحـت ایـטּ نیـωــﭡــم ڪـﮧ چـرا جـاכه ے رفـاقـﭡـــم
بــا مــرכم همیـشـﮧ یـڪ طـرفــﮧ اωــﭞْ…!!
مـهــــم نیـωــﭞْ اگــر همیشـﮧ یـڪ طـرفـﮧ ام…(!)
همیشـﮧ شــاכ مـے مـانـــم ڪـﮧ چیـزے ڪــم نگـذاشـﭡـﮧ ام؛
و بـﮧ خـــوכم ، رفـاقـﭡـــم و “خُــכاے خــوכم ” بـכهڪــار نیـωـﭡـــم…
شاید از اول نباید عاشق هم می شدیم
این درست…
اما جدایی اشتباهی دیگر است
در شب تلخ جدایی عشق را نفرین مکن
این قضاوت…
انتقام از بی گناهی دیگر است !
